Avonddiensten, klysma's geven en karaoke zingen!

Wat een leuke tweede stage week heb ik achter de rug, ik ken steeds meer namen en de routine zit er al aardig in. Ik vind de middagdiensten van 15:00 tot 23:00 (eigenlijk 21:00) erg fijn, na de eerste dienst had ik daar mijn twijfels over maar nu ik weet wat ik moet doen is het veel gestructureerder dan de ochtenden.
Ik kan erg goed opschieten met mijn begeleidster, ze geeft vaak aan dat ik alles snel oppak en ook de supervisor geeft mij daar vaak complimenten over.

De eerste avonddienst begon erg rustig, ik moest eerst de medicatie voorbereiden voor de avond. Het grootste gedeelte moet vermalen worden dus mijn rechterarm wordt weer een beetje getraind. Daarna moest ik een rondje oogdruppels geven en fraxiparine injecties en daarna kon ik weer gaan zitten. Na een pauze van ongeveer een 45min moest ik bloedsuikers meten en insuline bijspuiten en daarna ging ik de medicatie delen op -1. Dat is de PG afdeling, waar iedereen met een psychiatrische diagnoses zit, de eerste keer dat ik daar kwam wist ik niet of ik moest lachen of huilen. Medicatie delen was nog iets heftiger dan het alleen maar zien.. Eerst kreeg ik natuurlijk de medicatie van de bewoners die niet zo moeilijk waren, die werkte goed mee of die namen het zelfs zelf in. Daarna bleven de bakjes over van degene die iets minder makkelijk waren. Dit was het eerste moment dat het echt vervelend was dat ik geen Spaans kan spreken, de bewoners die op -1 wonen kunnen erg agressief zijn. Dus als ik iemand medicatie kom geven waar ze al totaal geen zin in hebben en ik kan niet uitleggen dat het nodig is word die agressie nog even lekker uitgelokt. Mijn begeleider helpt mij hier wel goed bij en bij sommige wordt de medicatie zelfs in het eten of drinken gedaan omdat ze altijd weigeren. In Nederland mag dit absoluut niet, hier is het normaal.
Als iedereen zijn medicatie heeft ingenomen gaan we boven de lijst bekijken van wanneer iedereen voor het laatste ontlasting heeft gehad, als iemand vier dagen geen ontlasting heeft gehad krijgen ze een kleine tube laxeermiddel rectaal ingespoten. Als iemand vijf dagen geen ontlasting heeft gehad moet ik eerst gaan voelen, ja je leest het goed VOELEN, of er veel of weinig ontlasting zit. Als er ontlasting zit moet ik een klysma geven van 250ml, geloof me hier wordt niemand vrolijk van, ik ook niet. Dit gebeurd pas als iedereen op bed ligt. Als wij het lijstje klaar hebben van wie er allemaal gelaxeerd moet worden in de avond, gaan wij nog een ronde suikers checken, insulines spuiten en oogdruppels geven. Daarna heb ik de medicatie gedeeld in de eetzaal, dit kan ik al steeds zelfstandiger omdat ik alle Juan's en Jose's steeds beter uit elkaar kan houden. Na de medicatie in de eetzaal gaan we naar boven om de eerste klysma's te geven en daarna word ik vaak al naar huis gestuurd en maakt mijn begeleidster eraf. Ik denk dat ze dit doen omdat na alle simpele routine dingen gaan ze alleen nog administratieve dingen doen en daar heb wij als studenten niks aan.

Het is super chill dat Marcela en ik deze week twee dezelfde diensten ruilen, dan hoeven we ons niet te vervelen als we moeten wachten tot de ander thuis komt. Wij zitten nog elke avond met kaarsjes op de bank series te kijken en wij koken altijd samen. Marcela snijdt het vlees, want dat raak ik nog steeds nooit aan, en ik maak alles klaar en zorg dat alles gaar is. Er is een fijne verdeling en dat leidt echt tot heerlijke maaltijden.

Op woensdag zijn wij voor ons werk nog even over de markt gelopen omdat wij een nieuwe wokpan nodig hadden en wat groente. En daarna hebben nog even een uurtje geslapen voor werk.
Donderdag hebben wij het hele huis weer schoongemaakt, dat doen wij eigenlijk elke week 1 of 2 keer.

Vrijdag had alleen ik nog stage en Mars haar weekend was al lekker begonnen. 1 groot voordeel, er staat lekker eten voor mij klaar als ik thuis kom!! En daarna kan ik mij lekker klaar gaan maken voor nog een karaoke avond. Wij hadden vorige keer feedback gekregen dat het lijkt of wij playbacken. Dat kan twee dingen betekenen, of wij zingen net zo goed als de artiesten zelf.. of wij zingen te zacht.  Voor mijn zelfvertrouwen ga ik toch voor de eerste optie. Deze vrijdag (gisteren) kregen wij juist veel complimenten en een hard applaus over hoe goed ze ons vonden! (Zie de filmpjes).
Mijn laatste dienst ging erg goed en de tijd ging snel, ik ben al minder vermoeid als ik thuis kom. Ik heb de medicatie zelf voorbereid en daarna de fraxieparine injecties, oogdruppels en mondsprays gegeven. Er is een bewoner bij van 106 jaar oud, deze vrouw krijgt ook elke dag een fraxiparine injectie maar ze verbaast me elke keer weer met haar vlotte babbel. Ze lacht zo lief en elke dag zegt ze weer dat ik mooi ben, soms wil ik haar echt knuffelen.
Persoonlijk wil ik later echt niet zo oud worden, ik wil zeker nooit in een verpleeghuis komen. Maar als het echt zou moeten wil ik net zou zijn als zij, nog steeds vrolijk en lief. Echt knap hoe zij dat doet.
Verder is er deze dienst niet veel spannends gebeurd.

Ik wil nog even vermelden dat de stage die ik loop niet altijd even makkelijk is. In Spanje en ik denk in meerdere landen waar de economie in de zorg nog slechter is dan in Nederland wordt gewerkt met fixatie. In Nederland is fixatie, het vastbinden van bewoners/ patiënten, een laatste optie als al het andere echt niet werkt. Hier in Spanje zijn helaas niet zoveel andere opties en wordt iemand al vrij snel vastgebonden. En dan heb ik het over heupen, armen en benen. Niet bij iedere patiënt gebeurd die allemaal tegelijk maar als het nodig is wel. De momenten dat dit gebeurd en ik sta er bij zijn echt moeilijk en zwaar, om te gaan helpen gaat zo tegen mijn natuur in en dan moet ik weer even over die drempel van je bent niet meer in Nederland Shan. Ik heb er nog niet om gehuild maar ik merk dat het mij erg hoog zit. De verzorgende hebben hier meer mee te maken dan de verpleegkundige dus half april ruilen Marcela en ik van diensten en dan zal ik het misschien vaker zien en zelf moeten doen. Maar deze casussen zal ik niet in mijn blog delen omdat ik geen verkeerd beeld wil creëren over Casaverde. Want het team is super en ik weet dat de fixatie een oplossing is omdat zij hun handen vol hebben aan al het andere werk en hier kan je je niet de hele dag focussen op een patiënt die losloopt, kleding uittrekt of andere patienten lastig valt.

Vandaag, zaterdag 24 februari, gaan Marcela en ik naar Torrevieja, het stadje naast ons. De moeder van Marcela heeft opgezocht dat dit het oudste dorpje/stadje van Zuid-Spanje is. We moeten een half uur met de bus en wij zullen daar ongeveer rond 10:15 uur aankomen. We weten natuurlijk ook niet wat daar allemaal dicht gaat rond de siësta en ik wil gaan kijken voor een nieuwe tattoo!
Wij willen op naar de bioscoop voor FIFTHY SHADES en daar lekker eten. Het weer wordt steeds beter dus ik hoop dat dat door blijft zetten. Marcela en ik gaan genieten van ons weekend.
 
Jullie ook een fijn weekend en bedankt voor het lezen!
Adios

Geniet van ons zangkunsten. Wij zijn helaas niet in te huren voor al uw feesten en partijen.
(Ik ken de tekst nog steeds niet ook al staat het voor me)