Eerste stage week!

Dinsdag 13 februari hadden wij introductie dag op stage, om 11:30 moesten wij daar zijn. Wij gingen met de zes studenten, de begeleider die hier in Spanje woont en de supervisor van Casaverde in gesprek. De supervisior sprak geen engels dus de begeleider heeft alles vertaald. Ons supervisior is echt een leuke en rustige vrouw, ik voelde me gelijk op me gemak en ik was al snel mijn zenuwen kwijt. Ze zei ook dat ik er heel relaxed bij zat en ik werd echt enthousiast omdat ik bijna alles begreep wat ze zei.
De komende 4 maanden draaien wij twee soorten diensten, verzorgende en verpleegkunde diensten. De eerste maand begin ik met verpleegkunde diensten en Marcela met verzorgende diensten. Half maart wisselen wij van diensten en begeleider. Wij hebben altijd vier werkdagen, twee dagen vrij, vier werkdagen, twee dagen vrij enzovoort. Het is fijn dat wij op deze manier ons rooster tot het eind van ons periode al hebben.

Donderdag 15 februari mijn eerste stage dag, de wekker ging om 05:30 uur, veel te vroeg natuurlijk. Voordat ik ging slapen had ik me al opgemaakt zodat ik dat niet meer hoefde te doen in de ochtend. Om 07:00 uur moest ik beginnen, in Spanje betekend dat om 06:58 op werk zijn.
Eenmaal op stage bleek dat mijn begeleidster haar dienst had geruild naar de middag, dus ik liep met iemand anders mee. Ik merkte gelijk dat ik heel graag wilde luisteren naar wat zei allemaal zeiden in het Spaans, maar man man man wat een snelheid. Het is soms echt niet eens te doen om ook maar 1 woord eruit te halen.
Om 07:30 gingen we naar boven met de wondkar en de insulinepennen, alles gaat daar best makkelijk en met weinig woorden. De meeste bewoners sliepen nog half terwijl ik hun bloedsuiker ging meten en insuline bijspoot.
Soms was een verzorgende bezig met wassen en waren wij bezig met een wond. Het tempo ligt ongeveer 2 keer zo hoog als in Nederland. Maar ik heb met mezelf afgesproken om Nederland even te laten voor wat het is, anders word ik knettergek. Ook qua hygiëne moet ik soms even op mijn tanden bijten en als ik na mijn dienst naar buiten loop in mijn handen knijpen hoe goed wij het hebben in Nederland.
Het team is super lief, iedereen keek me aan omdat ik intens lang ben vergeleken de ouderen en alle werknemers, dus ik zal nooit ongezien weg komen ofzo. (Niet dat ik dat van plan was).
'Yo no hablo español' was deze dag en ik denk de rest van de week de meest gebruikte zin. Maar ik ben echt wel gedreven om Spaans te verstaan en te spreken, alleen dat kost gewoon tijd. Gelukkig heb ik nog vier maanden.
Nadat iedereen zijn bloedsuiker was getest gingen wij de medicijnkar halen en hebben wij iedereen medicatie gegeven tijdens het ontbijt. Ik kwam nog een Nederlandse bewoner tegen, die nu een aantal jaar in Spanje woont en ik vond het fijn om daar even zonder na te denken mee in gesprek te kunnen. Verder was ik bij veel gesprekken met de arts waar ik niks van begreep en ik kon het ook niet vragen want zij spreken geen Engels, dus op zulke momenten werden mijn ogen echt zwaar en zat ik een beetje te gapen.. super slecht maar je krijgt in 1 keer zoveel op je af en je focust zo op een taal waar je de helft nog niet van begrijpt, daar kost zoveel energie. Tijdens de lunch heb ik nog een medicatie ronde gedaan, wat ook best lastig is aangezien het een huis is met 100 a 120 bewoners. De bewoners lopen natuurlijk niet met hun naam op hun voorhoofd en er zijn bijvoorbeeld wel vier Juan's, drie Maria's en drie Jose's. Dus ik hoop dat ik snel alle namen en gezichten bij elkaar weet te vinden, want ik wil het niet op mijn geweten hebben dat ik de verkeerde medicijnen geef aan een bewoner.
Om half drie kon ik naar huis, buiten was het 21 graden en toen ik thuis kwam stortte ik echt in, ik heb twee uur geslapen en die zon kon mij gestolen worden en dat zal je mij niet snel horen zeggen. Ik weet dat de eerste twee weken vermoeiend zullen zijn, maar zodra ik weet hoe alles werkt dan vind ik mijn eigen weg wel en dan heb ik meer rust in mijn lijf.

Mijn tweede stage dag werkte ik met mijn eigen begeleidster, super lieve en slimme vrouw. Heel veel geduld en ze wilt alles uitleggen. Wij hebben twee goede gesprekken gevoerd met google translate. Zij laat mij veel doen en zij gaf al aan dat zij zelf een maand nodig had om iedereen te kennen dus dat geeft weer wat hoop.
De dag verliep eigenlijk wel hetzelfde als de eerste stage dag alleen dan met wat meer communicatie is het Engels. Na deze dag heb ik ook gelijk veel woorden die ik vaak hoor op een dag opgezocht en opgeschreven, en dingen die ik tegen patiënten kan zeggen als ik ze niet begrijp of niet kan helpen. Dat scheelt toch en ik denk dat sommige echt denken wat is dit voor rare aso meid.. maar goed dat leg ik zeg later wel uit en dan begrijpen ze het wel. Dat gaf mijn begeleidster ook aan.
Nu ons stage is begonnen mis ik Marcela echt in huis, maar we hebben elke week 1 vrije dag samen en we kunnen bijna altijd samen eten. Het vakantie leventje is nu echt voorbij en dat is even wennen.

De derde en laatste stage dag voor mijn weekend ging heel goed, ik herken al wat namen bij gezichten en ik weet de weg en routine al een beetje. Mijn begeleidster was blij verrast en wij vormen een goed team.
Toen ik thuis kwam stond Marcela al voor het raam op mij te wachten, haar weekend was al begonnen. Wij gingen een wandeling maken van ongeveer 2 uur en we zijn echt leuke dingen tegen gekomen. Daarna hebben wij even geslapen want vanavond gaan we weer naar de karaoke bar om het eerste weekend te vieren