Trainingskamp op Cuba en getroffen door de bliksem

Een nieuw avontuur achter de rug! Ik heb zo onwijs genoten en mijn lichaam is weer zo goed als de oude aangezien wij elke dag hebben gespeeld of getraind of beide, in 30 graden. Ik heb zoveel te vertellen omdat wij twee weken zonder internet zaten, dus bereid je voor op een lang verhaal.
Op zondag 3 juni om 13:15uur vlogen wij met het team naar Cuba. Wij moest om 10:00 uur aanwezig zijn op Hato airport. Van zaterdag op zondag had ik zolang geslapen, dus ik hoop dat ik die jetlag op Curaçao heb gelaten. Het voelde heel goed om de meiden en staff weer te zien, er zijn een paar meiden bij gekomen en helaas een paar die dit jaar niet meer mee spelen.
We moesten eerst naar Panama vliegen om vervolgens naar Cuba te vliegen. Het vliegtuig was vrij klein en bewoog heel veel, ik vond het helemaal niks. Op het vliegveld van Panama hebben wij allemaal wat eten gekregen en daarna zijn we naar Cuba gevlogen. Ik heb gelukkig even kunnen slapen tijdens die vlucht.
Om 22:30 uur waren wij geland, toen wij alle koffers hadden zijn we met de bus naar het hotel gegaan. We sliepen in een kamer met 4 meiden. Ik deelde mijn kamer met Mientje, Pipi en Lili. Lili maakt altijd grappen over mijn blog, maar ik weet dat ze deze ook gaat lezen. Dus Lili ik waardeer je aandacht voor deze blog!
Wij hadden grote bedden maar overal waren vliegen of andere vieze insecten, in de badkamer liepen pissebedden en kleine mieren die zo hard bijten. Er is geen wifi en geen wasmachine op het resort. Geen internet in dit land wat geen geld kost. Wij moesten ons uniformen en kleding handwassen in de wasbak met een zeepje. Maar wit werd weer wit en het rook lekker dus dat is belangrijk.
Om 01:00 uur viel ik in slaap en om 07:00 uur ging de wekker, dankzij mijn jetlag was ik al wakker. Het ontbijt op het park was heel goed, elke ochtend werd er een verse omelet gebakken en er waren pannekoeken en nog andere dingen die ik eigenlijk nooit heb gegeten ook dankzij de vliegen. Na een week hetzelfde ontbijt was ik het ook allemaal wel zat. Wij zijn elke dag opgehaald door dezelfde buschauffeur, hij at ook mee en keek soms ook naar ons wedstrijden. Echt een lieve spontane man die al ons namen kenden. De eerste wedstrijd begon om 10:00 uur, het was al boven de 25 graden en ik heb beide wedstrijden conditie training gedaan en eindelijk weer wat ballen gegooid. Het voelt goed om weer op het veld te staan en het viel mij 100% mee om weer te pitchen. Ik smeer mij in met factor 70!! That's crazy en nog steeds verkleur ik naar rood... wij hebben de eerste twee games verloren maar het team heeft goed gespeeld. Iedereen was moe van de lange reis en de korte nacht. Na de wedstrijden kregen wij nog een training van een kwartier, niemand had zin maar ik ben trots dat iedereen het heeft volgehouden. Toen wij terug kwamen op het park was het restaurant al dicht, maar gelukkig kon de kok voor ons allemaal nog wat eten maken. Na de lunch zijn een paar meiden gaan douchen en op bed gaan liggen en ik ben met een paar meiden in ons sportbh en slidingsbroek in het zwembad gesprongen. Het voelde echt heel goed voor mijn spieren want ik begon al heel stijf te worden. Ik denk dat we twee uur in het zwembad hebben gelegen, daarna gingen wij douchen en zijn Mientje en ik met de twins shany en xiary naar Robert gegaan voor een massage. Het is meer een pijnbank dan genieten maar het is nodig. Het avondeten was ook weer goed, alles beter dan het eten wat wij kregen op Dominicaanse Republiek. Daarna ben ik in slaap gevallen want ik was al een paar uur aan het vechten tegen mijn jetlag. Dinsdag ochtend moesten wij een uur eerder op het veld zijn, dat is helaas niet gelukt, we kwamen aan toen de game moest beginnen.. Wij moesten weer twee wedstrijden spelen, ik heb weer twee wedstrijden conditie, kracht en pitcheroefeningen gedaan. Wij hadden 1 game gewonnen en 1 verloren. De laatste keer dat Curaçao Cuba had verslagen was in 1988 als ik het goed zeg, in ieder geval de coach van Cuba was er niet blij mee. Cuba staat op de zevende plek van de wereld en wij op 46..
Na de game moesten wij vijf minuten langs het hek rennen in 38 graden, ik dacht dat ik doodging maar we hebben het gehaald. Toen wij terug kwamen van de wedstrijd ben ik weer gaan zwemmen met Mientje en de twins, mijn lichaam voelde 50 jaar ouder, kon bijna niet meer lopen en mijn arm deed pijn. Like always wil ik teveel en te snel gaan, maar ik heb de tijd om fit te worden voor Colombia. Maar ik wil het team niet teleurstellen.
Na het zwemmen heeft Robert mijn arm en mijn kuiten gemasseerd, daarna hebben wij weer lekker gegeten en toen hadden wij een mental training. Ik vind dat wij die mental training ook echt nodig hebben om als 1 team in Colombia te kunnen presteren, er werden ook hele goed dingen gezegd maar iedereen viel in slaap na zo een lange en warme dag. Er werd zoveel gesproken. Het begon om 20:00uur en om 23:00uur waren wij klaar.
Ik wilde echt naar mijn bed rennen. Woensdag ochtend ging de wekker weer om 06:00uur om 07:30 was het ontbijt en om 08:00uur moesten wij weer naar het veld. Cuba wilde nog 1 wedstrijd spelen, want zij zouden woensdag avond naar de Dominicaanse Republiek vliegen. Dit team zullen wij ook zien in Colombia. Maar vandaar dat de wedstrijd nog eerder moest.
Woensdag middag hadden wij een training met het Cubaanse team onder 23, het was gezellig en het viel wel mee hoe zwaar het was. Na de training zijn wij naar huis gereden, we gingen gelijk douchen en eten want wij zouden naar een ander hotel gaan waar wij internet konden kopen voor 2 uur. Het was heel fijn om iedereen te laten weten dat ik oke ben en het was fijn om mijn ouders even te zien. Eigenlijk vind ik het heerlijk zonder internet en automatisch dan zonder telefoon, en zeker voor dit team is het een positief iets dat wij geen internet hebben omdat we alleen maar met elkaar praten en alleen elkaar hebben.
Donderdag 7 juni stond er een training op de planning, de training moest aangepast worden omdat het woensdag avond noodweer was. Ik heb de mooiste bliksemschichten gezien en het regende zo hard dat de straten blank stonden. Ik ben heel hard gevallen, omdat de stoep voor het huisje super glad was en mijn zachte voetjes hadden 0,0 grip. Lili en Mientje hebben mij de hele avond geholpen om van huisje naar huisje te lopen omdat ik overal uitgleed. Het was zo lekker om op bloten voeten door de regen en de volle straten te lopen, het was zo warm. Maar goed terug naar de training, wij hadden 2.5 uur getraind in het outfield, eerst kregen wij een intensieve krachttraining en daarna heeft het team geslagen en Arnalda en ik hebben gegooid. Het was een productieve training en respect voor de coaches die het schema om moesten gooien en dan zoiets neerzetten. Terug op het resort zijn wij weer het zwembad ingesprongen op ons spieren op te rekken, ik weet dat sommige hier echt op tegen zijn maar het voelt zoveel beter. Om 17:30 hadden wij weer een mental training, wat echt heel interessant was. Ik merk dat het team al wat meer naar elkaar toe trekt, babystapjes but we will get there. 1 van de punten die ik vandaag heb geleerd is dat er wordt gezegd dat ik meer met andere meiden moet praten, maar omdat ik geen Papiaments spreek vind ik het vervelend om sommige mensen te forceren om Nederlands te spreken want ik weet dat ze dat lastig vinden. Mientje en Lili vertalen alles voor mij omdat ik er geen konjo van versta. (Dit moest erin van Lili)
Donderdag avond was het weer noodweer. Het onweer was zo dichtbij, de lichtflitsen zorgden ervoor dat de hele hemel werd verlicht. Wij zagen kwallen in de zee die licht gaven, ik heb ze geprobeerd te filmen maar ze waren te ver weg. Het was echt bijzonder om te zien. Ik ben blij dat de electriciteit niet is uitgevallen want hier slapen zonder airco is niet slapen... het moment dat ik dat typte werd het resort geraakt door de bliksem en het hele resort is zwart geworden en de airco's zijn uitgevallen. Op dit moment ben ik echt bang en hoop ik dat we dit overleven. 40 meter bij ons kamer vandaan is de bliksem ingeslagen, de volgende ochtend was het resort een kleine ravage.
Het was zo eng om dit van zo dichtbij mee te maken! Het was een lange hete nacht maar niet in de positieve zin. Ik ben opgegeten door de muggen en ik voelde overal beesten, maar het was te warm om onder een deken te liggen.
De volgende ochtend moesten wij vroeg naar het veld voor twee wedstrijden, wij wisten al dat het veld niet bespeelbaar was en toen wij aankwamen was Cuba ook niet aanwezig. Wij hebben twee uur gewacht en een uur later konden wij spelen. Ik heb mijn eerste drie inning gegooid, ik had maar 32 ballen nodig en had 1 hit tegen en geen punten tegen. Wij hebben als team heel goed gespeeld en de game gewonnen. Mijn lichaam voelde goed en ik voel dat ik mezelf steeds meer op mij gemak ga voelen ondanks de taalbarriere met sommige. In de middag was de electriciteit weer uitgevallen en hebben wij het avondeten overgeslagen omdat we het niet vertrouwde. Wij gingen een basktball wedstrijd kijken in een van de kamers waar de airco nog wel werkte. Het was een gezellige avond. Wij hebben spelletjes gespeeld en kennis gemaakt met een Frans boxteam, Keshi is de enige uit ons team die redelijk goed Frans spreekt dus zij heeft voor iedereen vertaald aangezien die jongens geen Engels kunnen spreken.
Zaterdag ochtend hadden wij weer een wedstrijd tegen het Cubaanse team onder de 23, daarna hadden wij een training van anderhalf uur en daarna gingen wij eindelijk op citytour door Havana!! Eerlijk gezegd had ik er zoveel meer van verwacht. Ik vond het bizar dat de eerste rij huizen waar iedereen langs rijdt er redelijk verzorgd uitzien  en als je dan de straat inkijkt zijn alle huizen daarachter volledig vervallen. Ik was onwijs moe en ik had zoveel honger dus ik kon er niet echt van genieten. Wij zijn langs 'het witte huis' van Cuba gereden, dat zag er wel indrukwekkend groot uit. Het was leuk om even ergens anders te zijn dan het resort of op het veld. Aan het einde van de bustour kregen wij te horen dat wij zondagochtend om 05:50 uur bij de kamer van de coach moesten zijn voor een work out van een half uur. Ik was excited, ik hou er wel van om zo vroeg in de ochtend even te sporten en dan aan de dag te beginnen. Zo gezegd, zo gedaan. Om 06:00 uur begon de work out en ik ben echt trots dat wij er allemaal stonden en dat iedereen het heeft volgehouden, want het was best wel zwaar. Na de workout hadden wij anderhalf uur om te douchen en te ontbijten want wij gingen op citytour naar Viñales. Het was twee uur rijden, Mientje en ik hadden ons kussens meegenomen dus wij hebben een groot deel van de reis geslapen. Toen ik weer wakker was wist ik al dat ik deze citytour 100x leuker zou gaan vinden dan die door Havana want wij waren in de natuur!! Wij zijn op een aantal plekken gestopt voor foto's en Cuba is zo mooi, ik zou er nooit willen wonen maar ik wil wel nog een keer terug om te zien wat ze nog meer hebben. Het leukste was toen wij waren gestopt bij een sigarenplantage, de man die de uitleg gaf rookte ondertussen rustig zijn sigaar door en rolde een nieuwe. Het was echt leuk om te zien hoe dat gedaan werd, ookal heb ik zelf nog nooit een sigaar gerookt. Goed he mama en papa!!
Tijdens deze tour heb ik zoveel werk koeien en paarden gezien, ik vond het eigenlijk echt zielig om te zien maar goed deze mensen weten niet beter en zij hebben de luxe en de werktuigen niet om anders te leven. Maar het is gek om met een touringcar langs paard en wagen te rijden die mensen of eten vervoeren. Het was echt een hele leuke dag, nog 6 dagen te gaan en dinsdag gaan wij weer op tour en naar een plek met wifi, so I am excited to talk to my loved ones again! Maar nogmaals, ik mis het niet dus ik denk dat ik mag zeggen dat ik niet verslaafd ben aan mijn telefoon, maar dat ik gewoon verwend ben dat overal waar ik kom en ga er internet is dus dan maak je daar automatisch gebruik van. De coach heeft gezegd dat er elke ochtend een work out word gegeven dus ik heb met mezelf afgesproken dat ik dat gewoon ga omarmen aangezien ik toen wel weer wat kilo's mag verliezen.
Maandag ochtend om 05:30 begon de work out, na de work out hadden wij een uur om ons klaar te maken voor het ontbijt en daarna zijn wij naar het veld getrokken. Ik mocht de game starten en ik kreeg 50 ballen.
Uiteindelijk heb ik 6 inningen gegooid met 61 ballen, ik was trots op mezelf. Mijn lichaam voelde goed en mijn ballen spinde goed. Wij hebben de wedstrijd niet gewonnen, het was 0-0 gebleven. De tweede game heeft Arnalda gegooid en die hebben wij wel gewonnen. Ik heb heel goed gevoel over Colombia en dat betekend vaak ook veel goeds. Zolang wij als team blijven werken kunnen wij nog veel mensen gaan verrassen, want er zijn er veel die niet in ons geloven. Als zij zien dat wij als team hier elke ochtend om 05:30 een work out staan te doen in Cuba zullen ze wel anders praten. Dinsdag hadden wij weer een dag vrij, om 05:30 weer een workout en om 08:00 uur zijn wij vertrokken naar Varadero. Dit was ook weer twee uur rijden, dus iedereen heeft weer lekker in de bus geslapen aangezien de wekkers om 05:00uur gingen. Wij hebben altijd een speaker bij ons dus er word ook gedanst en gezongen. Ik ben blij dat wij dit jaar twee tripjes hebben samen, alles draait natuurlijk om Colombia maar op deze manier leren wij elkaar zoveel beter kennen.
Ik kijk trouwens mijn ogen uit naar de oude auto's die hier rijden, het voelt soms alsof wij in een film zitten. Als ik later groot en rijk ben ga ik hier een asiel opzetten voor alle zwerfhonden en katten en ik wil ook zo een geweldige auto voor waar ik dan ook mag wonen.
En ik moet zeggen dat de mensen hier toch wel een beetje bijzonder zijn hoor, mannen die zomaar tegen je komen praten en de raarste dingen durven te vragen, gelukkig versta ik ze vaak niet. Kleine kinderen die aan de rand van het zwembad hun kleine kontjes staan te draaien en schudden, en dan heb ik het over de leeftijd 1 tot 4 ongeveer. Die ouders zijn er trots uit. Maar dat is de cultuur I guess, ik mag niet oordelen. Het honkbalteam van Cuba is nu ook gearriveerd op het resort en een van hen heeft al gevraagd of ik even naar zijn kamer kom als ik terug ben van Varadero.. how about no?!
Aangezien deze blog intens lang is ga ik hem afsluiten, als ik straks internet heb heb ik deze blog online gezet. Ik zal pas op Curaçao weer bereik hebben en waarschijnlijk is de helft al afgehaakt met lezen. Voor degene die genoeg concentratie en tijd hadden bedankt, ik raad Cuba zeker aan, maar niet voor dit seizoen. Elke dag is hier noodweer maar gelukkig niet meer zo dichtbij als afgelopen donderdag.
16 juni vliegen wij om 06:20 weer richting Curaçao en ik kijk daat ook wel erg naar uit, weer normaal mijn kleding wassen en lekker eten wat ik wil. Op het vliegveld krijg ik gelijk mijn auto dus dat kan ik ook weer zelfstandig het eiland rond touren. Ik ga nog een paar dagen genieten van Cuba en 100% geven bij de wedstrijden en trainingen.

Tot de volgende keer!