Afscheid, 4 dagen familie zien en weer afscheid!

Vanuit het vliegtuig schrijf ik het begin van deze blog. Ik ben zo excited om naar huis te gaan, zo gelukkig om mijn familie en vrienden weer te zien al is het maar voor 4 dagen.
De laatste week met Marcela was echt met een dubbel gevoel, je wilt genieten maar je weet dat het afscheid dichterbij komt.
Vrijdag 25 mei zijn wij naar de dierentuin in Elche geweest, wij begonnen met een safaritocht door het park, het was een heel mooi park en de dieren haddeb grote hokken.       Ik ben gek op dieren en ik vind ze mega interessant en eigenlijk ben ik tegen dierentuinen, omdat de meeste dieren gewoon oprecht in te kleine hokken zitten, net zoals de papagaaien in sarafipark Elche. Maar de meeste dieren hadden heel veel bewegingsvrijheid en plekken om te schuilen voor regen, zon en al die loerende mensen. Wij hebben deze leuke dag afgesloten met een van de leukste activiteiten die wij in deze vijf maanden hebben gedaan. Wij hebben gezwommen met zeeleeuwen, we waren bloed zenuwachtig. Er waren drie zeeleeuwen, ze kwamen om de beurt bij ons in het water, maar ze werden steeds groter leek wel. Er was nog een Belgische vrouw met haar dochtertje, haar dochtertje was super schattig en spontaan. Ze wilde constaan mijn hand vast houden of aan mij hangen. Wij moesten om de beurt midden in het bad gaan staan en dan zou die zeeleeuw een kunstje doen, het was echt super gaaf om mee te maken. De foto's hebben niet veel goeds gedaan voor mijn zelfbeeld, maar goed deze ervaring neemt niemand mij meer af.
Het weekend hebben wij rustig samen door gebracht en lekker gegeten. Maandagochtend om 07:30 heeft de huisbaas mij opgehaald en mij naar het vliegveld gebracht, het was een emotioneel afscheid.
Marcela en ik zijn deze vijf maanden zo aan elkaar gewend, wij zitten zo op een lijn. Wij denken en doen hetzelfde. Ik ben ongelofelijk trots op haar en ik vind het mooi om te zien dat ik haar weer een beetje heb zien groeien en veranderen in een jong volwassen vrouw.
Veel mensen hebben gevraagd of wij een relatie hebben, maar Marcela voelt als mijn zusje en ik zal haar altijd beschermen en helpen.

Op dit moment zijn we begonnen aan de landing, over een uur of anderhalf zal ik mijn dierbaren weer in mijn armen sluiten! Vrijdag vlieg ik alweer naar Curaçao voor 2 maanden, maar daar ga ik nog niet teveel aan denken ookal heb ik daar mega veel zin in.

Ik vind dat ik mijzelf weer heb ontwikkeld deze afgelopen vijf maanden. Ik voel zo gelukkig en mijn onzekerheden zijn een stuk minder geworden. Ik weet wat ik wil met mijn leven, en ookal zullen mijn ouders daar niet blij mee zijn. Ik wil nog veel in het buitenland werken en nog veel landen zien. Je hebt maar 1 leven en ik zou willen dat iedereen daar net zo hard van geniet als ik dat doe. Verleg je eigen grenzen en maak doelen voor jezelf, dat helpt mij heel erg.
Met het geld van IML wil ik heel graag mijn lichaam laten laseren, ik ben die scheermesjes zat en in het buitenland lijkt het te groeien als kool. En nee waxen is absoluut geen optie meer.
De afgelopen tijd kan ik oprecht emotioneel worden door het leven wat ik leid, ik heb echt een gelukkig leven en de liefste mensen om mij heen.

Deze week in Nederland draait dan ook om die mensen, ik heb gister afscheid genomen van Katja. Omdat ik nu 2 maanden weg gaat en zij in die tijd ook bijna 3 maanden naar Australië gaat zien wij elkaar pas eind September weer. Ik ben onwijs trots op haar en op ons vriendschap.

Vanmiddag heb ik een sollicitatie in Ermelo bij een hospice, ik ga volgend jaar afstuderen en dat wil ik graag in de sector doen waar ik na mijn studie ook in wil werken. Ik heb er een goed gevoel bij. Ik hoor binnenkort de uitslag.

Donderdag, is de laatste dag alweer in Nederland. Om 10:00 uur moet ik even naar school en verder koffer inpakken en mijn hoofd rustig houden. Ik kijk onwijs uit naar alles wat ik de komende twee maanden weer zal meemaken. Vrijdag om 06:00 uur moet ik schiphol zijn, mijn lieve vriendin en mijn familie zullen er ook weer zijn. Mijn broertjes zijn aan het werk dus ik hoop dat ik hun nog even kan zien.

Deze blog is een beetje van alles door elkaar, en misschien niet heel interessant voor degene die mijn blogs altijd lezen. Maar dit gevoel en deze ervaringen zijn wel belangrijk voor mij en voor later.

Ik ga de laatste dingen doen voordat ik morgen weer vertrek. Het weer gaat helemaal los, dus ik hoop dat het morgenochtend rustig is, anders raak ik 100% in paniek in het vliegtuig.

Op Curaçao ga ik door met bloggen, volgende week zit ik alweer op Cuba dus dan lezen jullie vanuit daar een nieuwe blog. Succes met deze weersomstandigheden en tot over twee maanden weer.