Gezegend in de kerk en onderweg naar Colombia!

Yes here I am again. Zaterdagavond was caribbean combo avond en wat heb ik genoten, wat een heerlijke show. Ik hoorde dat de afterparty in club Vanilla was maar die heb ik overgeslagen. Ik ben trots op mezelf dat ik pas 1x ben uit gegaan hier, als ik naar mijn studenten periode keek van vorig jaar kan ik eerder zeggen dat ik 1x per week niet uit ging. Maar goed ik ben hier ook met een ander doel en dat is keihard trainen voor Colombia. Het is bijna zover en ik kan niet wachten. De laatste week hadden wij een vol schema gekregen van trainingen en meetingen. De eerste meeting ging over voeding, wat mag wel en wanneer en hoeveel. Ik ben niet echt iemand die let op wat ik eet, zolang het maar niet teveel vlees is en zeker geen varken. Soms vergeet ik een dag om te eten, maar ik drink altijd genoeg. Ik vond de meeting aardig lang duren, maar dat kwam ook omdat wij al hadden getraind en alles was in het papiaments en mijn concentratie was een beetje op om serieus te luisteren naar de vertaling die ik kreeg van mijn lieve vriendinnetje Mientje. Woensdag en donderdag heb ik niet getraind omdat ik de hele dag moest overgeven, donderdag ben ik wel naar het veld gegaan omdat ik mij een stuk beter voelde maar na de warming-up voelde ik mij echt zwak en alles begon weer omhoog te komen dus ik ben vroeg naar huis gegaan. Ik denk dat ik iets verkeerds heb gegeten. Het is wel super lief dat mijn coach mij elke dag even appt en vraagt hoe het gaat en hoe ik mij voel. Vrijdag stond er geen training op de planning, maar een bezoek aan de kerk. In Spanje ben ik in heel veel kerken geweest, maar meer om een rondje te lopen en de beelden te bekijken die overigens in elke keer bijna hetzelfde zijn. Dit keer moest ik een dienst bijwonen en ik ben blij dat ik hier niet met Shawna ben want met haar zou ik hoe dan ook de slappe lach krijgen, maar uit respect zal ik een uur mijn mond houden en gaan staan en zitten wanneer dat moet. De kerkdienst was het enige wat op de planning stond dus overdag heb ik ondanks de bewolking heerlijk op het strand gelegen en af en toe gesnorkeld. Richelle en ik waren als eerste die bij de kerk waren aangekomen, het was dezelfde kerk als vorig jaar dus gelukkig wist ik ongeveer nog waar het was. Voordat we de kerk ingingen heeft Shany bij iedereen geld verzameld zodat wij dat in een envelop aan de kerk konden geven. Ik zat tussen Kimmy en Shany en daarnaast zat Richelle, we zaten op de eerste rij en ik had echt het gevoel dat die pastoor mij echt in de gaten hield. Ik werd er echt ogemakkelijk van en ik moest mij heel vaak concentreren om niet te lachen. Als ik naar Richelle keek was het moeilijk om me in te houden, zij ervaart dit natuurlijk voor het eerst op deze manier en haar gezicht sprak echt boekdelen. Ik heb alle beelden een stuk of 100x bekeken, en ik heb bijna alle tegels voor mij geteld. Volgens mij was het een leuke dienst want het team en de mensen moesten af en toe lachen, dat was ik niet gewend van zo een dienst. Uiteindelijk werden wij weer naar voren gehaald, ik probeerde te schuilen achter de meiden omdat ik wist wat er zou gaan komen. Maar de pastoor had mij goed in de smiezen en ik kreeg weer een volle laag water in mijn gezicht. Mijn armen en shirt waren ook helemaal nat, maar I felt very blessed. Ik blijf het een bijzondere ervaring vinden om dit met het team te doen omdat ik weet dat het voor de meeste veel betekend.
Na de dienst ben ik naar huis gereden en had ik zin om een drankje te gaan doen. Toen Lainbert naar mij toe kwam had hij geen kelding bij zich om opstap te gaan dus heeft hij mijn spijkerbroek aangetrokken en een nieuw kleurrijk shirt wat ik zelf ook aan had. Dus wij gingen met matchende outfits naar Madero, happy hour was net begonnen en er was een grote groep engelse jongens die volledige verkleed waren als vrouwen met make-up en oorbellen en alles erop en eraan. Ik heb mij echt vermaakt en kon de hele avond naar hun kijken. Richelle was ook nog langs gekomen, en het was een onverwachte gezellige nacht. Ik kon niet te laat naar huis want zaterdagochtend moesten wij om 08:00 uur trainen.. de training was van 8 tot 10, van 10 tot 11 hadden wij een meeting en van 11 tot 12 was de voedingsdeskundige er weer om ons te wegen en meten. De training ging goed, ik heb weer wat ballen gegooid en situaties getraind, mijn lichaam voelt goed, mijn conditie is zoals het moet zijn en mijn pols en arm doen geen pijn meer. Alleen mijn enkel zit niet helemaal lekker maar ik heb een stevige kous die ik om doe tijdens trainingen en wedstrijden. De meeting ging over wat wij een beetje konden verwachten van Barranquilla, wij verblijven dus in een enorm olympisch dorp met alleen maar athleten. Ik kan echt niet wachten om dit te ervaren en met jullie te delen. Na de training en meetingen ben ik thuis begonnen met mijn kamer opruimen en mijn kleding te wassen en sorteren. Wij kregen te horen dat wij buiten ons kamers niet in vrijetijdskleding mochten lopen, alleen maar in sportkleding waar Curaçao op staat. Toen ik mijn koffer ging inpakken kwam ook echt het besef dat ik naar het buitenland ga voor het sportevenement, ik neem meer sport-bh's mee dan normale bh's en ik heb maar 2 normale kleding setjes. Het gaat ongetwijfeld een van mijn mooiste ervaringen ooit worden en ik ben dankbaar dat ik dit mag delen met het team waar ik nu mee speel. In de avond zou ik uitgaan met Mientje en Lainbert, wij zijn overal en nergens geweest. Ik had hoofdpijn en ik was zo moe, er was nergens meer een happy hour en overal was het nog veel te rustig. Om een uur of 01:00 hield ik het voor gezien en ben ik als een blok in slaap gevallen. Omdat ik zaterdag al mijn kleding al had gewassen en gesorteerd kon in zondag de hele dag lekker op het strand liggen, ik ben weer naar Jan Thiel gereden omdat dat lekker dichtbij is en een fijn strand is. Ik ga altijd even naar het vlot zwemmen en daar val ik vaak in slaap, deze dag zou ik niemand hoeven tegenkomen die ik ken dus niemand kon zeggen 'Omg Shan je bent verbrand, je bent echt rood'.. dat gebeurd altijd bij mij, maar maandag als ik op Hato iedereen weer zie kunnen ze zeggen 'Je bent goed bijgekleurd' want dat was mijn doel voor deze dag. Zondagavond ben ik ook alleen uiteten geweest bij een van mijn favorieten restaurantjes Wilhemina, ik heb heerlijk genoten en ik heb het gezellig gehad met mezelf.... Ik vind het wel een beetje spannend om met zoveel sporters te gaan vliegen, al het materiaal gaat ook mee dus dat betekend dat het vliegtuig echt zwaar zal zijn. Maar ik moet er niet teveel over nadenken, het zal vast allemaal goed komen. Maandagochtend heb ik rustig aan gedaan, alles in orde gemaakt en gecheckt en mijn auto gewassen. Om 14:00 uur lever ik de sleutel van mijn kamer in en nogmaals, ik ben GoCuraçao onwijs dankbaar voor de service, ik heb echt een fijne tijd gehad op de Caracasbaaiweg en ik zal haar naam altijd doorgeven aan degene die een kamer zoekt op Curaçao. Om 15:00 uur moet ik op hato airport zijn, en om 18:30 vliegen wij naar Bogata. Ik geloof dat ik daar 3 uur moet wachten op de volgende vlucht naar Barranquilla, dus zoals ik al zei het wordt een hele lange dag. Ik heb geen idee hoe de internet verbinding zal zijn in Colombia, maar ik denk dat ik de volgende blog over mijn avonturen online zet als ik weer terug ben op Curaçao. Waar ik overigens ook onwijs naar uitkijk want dat betekend dat ik mijn familie weer kan zien die naar Curaçao toe komt!!
Maar eerst gaan wij als team keihard ons best doen om bij de eerste 4 te komen op het toernooi. En vooral van elke dag genieten. Als ik iets weet over een livestream of waar de wedstrijden terug te zien zijn laat ik het via facebook weten. Ik zal ons wedstrijd schema in de foto's zetten. Bedankt voor het lezen en verwacht een lange en leuke blog over twee weken.
Bon Siman!