Het zit erop, stage met een goed afgerond!

De laatste week is ingegaan! En die zijn wij heel spontaan en leuk begonnen. Vrijdag ochtend was ik vroeg opgestaan om naar de gym te gaan, toen ik daar aankwam belde Marcela mij. 'Shan omg drie keer raden wat ik nu zie?!' Uhm een kakkerlak?? Neee ik heb dat hotel voor vandaag geboekt en niet volgend weekend... Really Marcela, het kan ook nooit een keer zonder gekkigheid.
Ik heb letterlijk een kwartier op de loopband gestaan en toen hebben we maar besloten om toch maar die vrijdag te gaan ipv volgende week in verband met de annuleringskosten van €75-,. Thuis hebben wij gauw een was aan gezet anders hadden wij maandag ochtend geen schone werkkleding, de wasmachine duurt geloof ik wel 2 uur of langer dus we hebben in de tussentijd wat boodschappen gedaan voor op de hotelkamer en ons huisje schoongemaakt zodat wij zondag weer thuis kwamen in een schoon huis. Koffertjes ingepakt, was opgehangen en toen zijn wij met de stadsbus naar het hotel gereden. Wij hadden nog vijf minuten om te lunchen bij het hotelbuffet, dus wij mochten ons koffers bij de balie achter laten en die na de lunch weer ophalen. Het was een mega groot hotel, zoveel kamers, een spa een groot buitenzwembad, een kapper en een groot buffetrestaurant.
Ons kamer zag er netjes uit en we hadden een fijn uitzicht, mijn bed was alleen gemaakt van steen, dus dat werd niet zo gewaardeerd door mijn rug.
Na de lunch hebben wij ons bikini aangetrokken en zijn we lekker bij het zwembad gaan liggen, het was 26° graden maar het zwembad voelde ongeveer 4° graden maar wel fijn voor de afkoeling. Iedereen keek ons ook aan van zijn jullie wel goed, maar ik zweette op plekken, daar werd ik niet vrolijk van. Toen wij bijna gesmolten waren hebben wij ons weer omgekleed om even het dorp in te lopen. Wij zijn hier al een paar keer langs gereden met de bus toen wij naar Torrevieja zijn gegaan, en het zag er altijd zo bizar mooi uit. Het was ook echt bizar mooi, maar compleet verlaten.. we begrepen er niks van. Er liepen af en toe wat Engelse toeristen en hier en daar was er wel een huis bewoond, maar er was alleen maar een kleine supermercado waar je niet eens echt goed avondeten zou kunnen halen om te koken. De bewoners van dit dorp moeten dus naar de stad van Guardamar om normale boodschappen te halen. Ik vond het heel gek om te zien, het voelde een beetje als ghosttown, maar al die lege gebouwen betekende wel mooie locaties voor foto's. We hadden in ieder geval genoeg outfitjes meegenomen, maar niet eens zoveel gebruik van gemaakt. Om 20:00 uur gingen wij eten in het hotel, het was hoteleten en daar is alles mee gezegd. Na het eten hebben we 2 uurtjes geslapen, daarna hebben wij ons klaar gemaakt en rond een uur of half 12 hebben we de taxi gebeld en toen zijn we naar een club in Torrevieja gegaan. Het was echt heel groot en gezellig, er waren constant dansbattles en ik deed voor het eerst heel actief mee.. misschien iets te actief. Ik weet niet waar ik het vandaan haalde maar ik sprong een aantal keer in de splagaat, ja sorry mam en pap heel ordinair. Maar ik kan het dus nog wel hehe.
Tussen een uur of 5/6 hebben we de taxi naar het hotel genomen en om 08:00 uur hadden wij heel enthousiast de wekker gezet voor het ontbijt. Ik was zo brak en moe dat ik niet eens mijn bed uit ben gegaan om de wekker uit te zetten in de badkamer.. (sorry Marcela). Ik vroeg nog wel wanneer gaan we dan eten, en ik moest lachen, maar voor ik het wist lag ik weer in coma. Die nacht zei ik tegen Marcela ik zet geen wekker, doe jij het maar. Maar blijkbaar had ik toch mijn wekker gezet en mijn telefoon in de badkamer gelegd..
Rond een uur of 11 zijn we langzaam maar zeker ontwaakt en hebben we de halve dag bij het zwembad gelegen. Na de lunch voelde we ons al stukken beter en hebben we later die dag een mini fotoshoot gedaan in het dorp.
In de avond zijn we samen uiteten gegaan bij een ander hotel verderop, echt super lekker gegeten en het was zo gezellig. Wij zaten naast een Nederlands stel die daar al 11 jaar lang, elk jaar, 6 weken naar toe gaan.
In het restaurant waren echt een stuk of 7 verjaardagen, en aangezien wij daar eigenlijk voor mijn verjaardag waren heeft Marcela ook voor mij geregeld dat de muziek aan ging en dat we champagne kregen.
Wij hadden een voor, hoofd en nagerecht. Een fles wijn, 2 glazen champagne en een liter water. We hadden ons echt tonnetje rond gegeten, alles was zo overheerlijk, we hadden verse zalm en groenten, soep, grote garnale cocktail, vers gebakken crêpes, ik heb van alles en elke hap genoten.
Toen ik de rekening vroeg geloofde ik het ook echt niet, €40-, voor alles!
We wilde heel graag nog wat strandfoto's maken in de avond, dus wij zijn via de bosjes richting het strand gelopen. Ik had mijn flashlight aangedaan want er was totaal geen licht, we liepen hand in hand en ik scheet zeven kleuren. Het was echt zo eng, op een gegeven moment liepen we ook nog dood tussen de prikkels, dus we zijn snel weer omgekeerd en de weg op gegaan. Ik zei nog tegen Mars, mijn pa zou mij echt aan pakslaag geven als hij zag wat we deden. Het was heel spannend maar echt heel dom. Maar we zijn veilig in ons hotel aangekomen. Wij hadden allebei heel lang gedoucht toen wij op de kamer kwamen, hele lichaam weer eens geschoren in warm water, haren lang en goed gewassen. (Dat waxen heeft trouwens wel echt een week goed zijn werk gedaan, maar dat is veel tekort voor de pijn doe het mij gaf). Daarna lagen we op bed en hadden we lekker een maskertje op gedaan en zijn we een serie gaan kijken. Toen het tijd was om het masker eraf te spoelen kwamen we erachter dat het water was afgesloten... uit de douche kwam helemaal geen druppel meer en uit de kraan in de wasbak maar een lichte straal. Met die straal kon Marcela haar gezicht nog net wassen, toen ik aan de beurt was stopte die er ook mee. Ik heb met een ijskoud flesje water dat masker een beetje van mijn gezicht geveegd, en daarna maar de restjes met een handdoek. We hadden zo de slappe lach gekregen, ik begreep er niks van. Toen wij daarna weer lekker in bed lagen, helemaal in ons serie, sprong ineens die douche aan. Naaa dan heb je aan mij de verkeerde, die kamer was ook zo donker, ik durfde echt niet meer te bewegen. Gelukkig was mijn held Marcela heel snel in de badkamer om de douche uit te zetten. Maar ghosttown kwam echt tot leven, die avond ben ik ook met een best angstig gevoel in slaap gevallen. De volgende ochtend hebben we lekker ontbeten, serie gekeken in bed en toen rustig klaar gemaakt om weer richting huis te gaan. Het was echt een heel gezellig en lekker weekend, zeker omdat het zo onverwachts was. Wij keken er beide al een hele tijd naar uit, maar tegelijkertijd ook tegenop omdat het zou betekenen dat dat echt ons laatste dagen waren. Want volgens Marcela zouden we 24 tot en met 27 gaan, en 28e vlieg ik naar huis. Maar nu hebben wij nog lekker een paar dagen thuis en daar gaan we heel erg van genieten.

Vandaag heb ik mijn een na laatste stage dag, en om 10:00 uur heb ik mijn eindbeoordeling gehad. Ik heb deze stage met een goed afgesloten en met veel tevreden collega'a en patiënten. Ik heb 12 van de 12 punten gehaald dus beter kan het niet. Het is heel gek dat ik morgen mijn laatste stage dag zal lopen en iedereen nog maar 1x ga zien. Als ik ergens de aller slechtste in ben is het afscheid nemen, dus waarschijnlijk doe ik dat vooral in gedachten en ga ik daarna huilen in het park.
Vanmiddag gaan Marcela en ik cocktails drinken met twee Spaanse collega's, we gaan op het dak van een hotel aan het strand zitten dus daar heb ik heel veel zin in.
Wij hebben ons hele week planning al gemaakt, alles ingekocht wat ik nog als avondeten wil eten. Marcela gaat op zaterdag haar overheerlijke lasagne nog 1x voor mij maken en op zondag gaan wij lunchen bij ons favoriete strandtent en avondeten bij El Padrino, ons favoriete restaurant met heel lief personeel.

Ik denk dat dit mijn laatste Spanjeblog is en ik wil jullie onwijs bedanken voor het lezen en de leuke reacties elke week. Ik merk dat schrijven mij ligt, dat ik stuk kan gaan om de momenten die wij hebben meegemaakt en dat het mij een bepaalde rust geeft.

Ik ga door met schrijven als ik op Curacao, Cuba en Colombia. Voor mijzelf, voor als ik later groot ben om alles terug te lezen. En voor degene die het leuk vinden om te lezen wat ik daar allemaal mee ga maken.

Bedankt voor het lezen!
Adios amigos